دلايل اختلالات نعوظ

حالت نعوظ زماني حاصل مي شود كه  تحريكات جنسي سبب شود مغز، اعصاب، رگ هاي خوني و هورمون ها، ماهيچه هاي اطراف دو ناحيه بافت اسفنجي آلت تناسلي مردان را بر انگيخته كنند. سپس اين ماهيچه ها سبب مي شوند جريان خون در بافت اسفنجي آلت تناسلي افزايش يابد و آلت سفت و بزرگ شود، و حالت نعوظ حاصل گردد. هنگامي كه آلت تناسلي سفت و محكم شد، گروه ديگري از ماهيچه ها ورود جريان خون به آلت را متوقف مي كنند و سبب مي شوند كه حالت نعوظ حفظ شود.

علل مختلفي ممكن است بر روي مراحل نعوظ تاثير بگذارد و موجب اختلالات نعوظ شود. برخي از اين دلايل در ذيل ذكر گرديده است:

- بيماري: بيماري ممكن است بر روي هركدام از ساختارهاي آلت تناسلي مانند ماهيچه ها، اعصاب و شريان هاي خوني اثر بگذارد و سبب اختلالات نعوظ شود. بيش از 70 درصد آقاياني كه اختلالات نعوظ دارند، دچار بيماري هاي ديابت، اعتياد به مشروبات الكلي، بيماري هاي كليوي، مشكلات عروقي و بيماري هاي عصبي هستند.

- شيوه زندگي ناسالم: استعمال دخانيات، داشتن اضافه وزن، كم تحركي و ديگر عادت هاي ناسالم كه موجب بروز بيماري مي شوند، دلايل اختلالات نعوظ هم مي باشند.

- جراحي: طي برخي از عمل هاي جراحي به اعصاب، عروق خوني و اندام هايي كه در نعوظ نقش دارند آسيب رسانده مي شود، و در نهايت موجب اختلالات نعوظ مي شود.

- داروها: اثرات جانبي برخي از داروها كه معمولا داروهاي نامرتبط مي باشند مانند داروهاي كنترل فشار خون يا درمان آلرژي، سبب اختلالات نعوظ مي شوند.

- مسائل روحي: 20 درصد افرادي كه دچار اختلالات نعوظ هستند، مشكلاتي از قبيل استرس هاي محيط كار، افسردگي و يا ترس از عدم توانايي برقراري يك رابطه جنسي خوب دارند.

درمان هاي مؤثر اختلالات نعوظ

داروهايي كه براي درمان اختلالات نعوظ تجويز مي شوند يكي از پيشرفت هاي پزشكي در دهه اخير بشمار مي روند. مهاركننده هاي فسفو(PDE)، ميزان نيتريك اكسيد را كه  كنترل كننده جريان خون به آلت تناسلي است افزايش مي دهند.

اين داروها عبارتند از:

- وياگرا (سيلدنافيل)

- لويترا (واردنافيل هيدروكلرايد)

- سياليس (تادالافيل)

مصرف هركدام از اين داروها را بايد پزشك مربوطه تجويز نمايد تا از اثرات سوء احتمالي جلوگيري شود. به طور مثال بيماران قلبي يا فشار خوني كه يك سري داروهاي خاص استفاده مي كنند، مصرف داروهاي PDE موجب افت شديد فشار خون در آن ها مي شود و اين روش درماني براي آنها مناسب نيست.

روش هاي درماني مؤثر ديگري نيز براي اختلالات نعوظ وجود دارد:

- داروهاي خاصي كه به آلت تناسلي تزريق مي شود. البته اين روش درماني با اثرات جانبي مانند مدت زمان طولاني نعوظ و يا نعوظ دائم همراه است.

- دارويي به نام آلپروستاديل كه به شكل گلوله اي وجود دارد و در مجراي ادراري كار گذاشته مي شود و براي چند دقيقه حالت نعوظ ايجاد مي كند. اين روش نيز با اثرات جانبي مانند احساس درد يا سوزش همراه است.

- وسيله ايجاد خلأ براي نعوظ. در اين روش از يك پمپ كه خون را به درون آلت مي كشد استفاده مي كنند . يك نوار لاستيكي هم دور كمر آلت تناسلي بسته مي‌شود،تا از بازگشت خون جلوگيري كند.

- از طريق جراحي وسيله اي در آلت تناسلي قرار داده مي شود كه موجب نعوظ مي شود. از اثرات جانبي اين روش مي توان به ايجاد عفونت اشاره كرد.

داروهاي مرتبط: واردنافيل