سالانه در سوئد حدود ٢هزارتن دچار بيماري پاركينسون مي شوند و در حال حاضر حدود ١٥تا ٢٠هزارنفر در سوئد دچار اين بيماري هستند. در اثر اين بيماري برخي از سلول هاي عصب هاي حركتي تخريب شده و يا رشد آن ها متوقف مي شود. در اكثر پژوهش هايي كه تا كنون براي درمان اين بيماري انجام شده، تمركز بر روي نجات و يا ترميم اين نوع سلول ها بوده. اما در اين پژوهش جديد دانشمندان تمركز خود را بر روي تحريك يك نوع پروتئين خاص قرار داده اند. اين نوع پروتئين نقش اساسي در مكانيسم دفاعي مغز دارد و تحريك آن روند تخريب سلولهاي عصب هاي حركتي را متوقف كرده و آنها را ترميم مي كند. به عبارت ديگر از طريق تحريك مغز، يك روند خودترميمي در آن به كار مي افتد.
بيماري پاركينسون نه تنها موجب تخريب سلولهاي عصب هاي حركتي بدن و توقف رشد آنها مي شود، بلكه به مكانيسم دفاعي مغز نيز آسيب مي رساند. به همين دليل به گفته آگنتا سنسي نيلسون بايد روش درمان اين بيماري متناسب با آسيب هاي ناشي از آن باشد:
- مبارزه با تخريب سلول هاي عصب هاي حركتي و تقويت مكانيسم دفاعي مغز در درمان اين بيماري از اهميت زيادي برخوردار هستند.
گفتني است كه پروتئيني كه در پژوهش اخير استفاده مي شود، تاكنون در درمان بيماري پاركينسون نقشي ندارد. اما اين نوع پروتئين در درمان بيماري هايي نظير حمله مغزي و يا آ اِل اِس (ALS) نقش اساسي داشته است. آ اِل اِس يا اِسكلروز جانبي آميوتروفيك، شايعترين بيماري عصب هاي حركتي است كه موجب تخريب دستگاه عصبي مركزي و دستگاه عصبي محيطي و در نتيجه مرگ بيمار مي شود.
اكنون مي توان از طريق تحريك پروتئين مغز به درمان بيماري پاركينسون نيز اقدام كرد. موادي كه موجب تحريك اين نوع پروتئين مي شود در انجام آزمايش هاي كلينيكي بر روي بيماران پاركينسون در امريكا پذيرفته شده و به گفته آگنتا سنسي نيلسون (Angela Cenci-Nilsson) اين بدين معني است كه ازاين مواد مي توان عملا در آزمايشات كلينيكي كليه بيماران مبتلا به پاركينسون استفاده كرد:
- از نظر پزشكي و در تئوري مي توان از اين مواد در آزمايش هاي مربوط به بيماري پاركينسون استفاده كرد، در صورتي كه هزينه مالي آن تامين شود.
داروهاي مرتبط: پرامي پكسول
- ۲۵ بازديد
- ۰ نظر